Ciekawostki Treningowe

1. Ludzkie ciało ma ponad 600 mięsni, które zawierają ponad 6 mld włókien mięśniowych. Każde włókno jest tak silne, że może podtrzymać ciężar przewyższający je wagą 1000 razy.

2. Ilość komórek tłuszczowych w twoim ciele określona zostaje przy urodzeniu. Wzrost ilości tłuszczu nie zwiększa więc ilości komórek tłuszczowych, ale ich rozmiary.

3. Tłuszcz i mięśnie to dwie różne tkanki. Nie można zamienić jednej w drugą. 

4. Węglowodany magazynowane w wątrobie i w mięśniach są dla ciała głównym źródłem energii. Chleb, ziemniaki, ryż i warzywa to doskonałe źródła węglowodanów. Trzeba jednak pamiętać o proteinach i nie unikać całkowicie tłuszczu.

5. Badania pokazują, że dodając zdrowe tłuszcze do diety możemy nie tylko utrzymać stałą wagę, lecz również obniżyć procent tłuszczu w ciele. Zdrowe źródła tłuszczu to : masło orzechowe, masło migdałowe, oliwa z oliwek, olej lniany, awokado. 

6. Nasze ciało traci potas zawsze wtedy, kiedy się pocimy. Po bardzo wyczerpującym treningu powinniśmy zjeść banana, który jest bogaty w ten pierwiastek. Jeszcze więcej potasu zawierają brokuły. 

7. Prowadzący siedzący tryb życia mają dwa razy większe szanse na nabawienie się choroby serca, niż ludzie bardziej aktywni.

8. Posiłek bogaty we włókna (zwłaszcza śniadanie) zmniejszy twój apetyt na resztę dnia, bo sprawi, że poczujesz się wypełniony i mniej głodny. 

9. Ponieważ kobiecy organizm ma mniej testosteronu, trening siłowy nie spowoduje zazwyczaj u kobiet tak napakowanych mięśni, jakie spotkać można u mężczyzn.

10. Podczas treningu twoje ciało traci niezbędną wodę, której ilość równa się 2 do 3 procent całkowitej masy ciała na godzinę. Straty te trzeba na bieżąco uzupełniać. Napoje węglowodanowe, ice tea, kawa i inne słodzone napoje odwadniają jeszcze bardziej.

11. Kiedy ćwiczysz, twoje ciało wydziela związki chemiczne zwane endorfinami, które wprowadzają cię w stan naturalnego upojenia.

12. Trening siłowy powinien się rozpoczynać od największych grup mięsni (nogi, grzbiet, klatka), a potem przechodzić do grup mniejszych (barki, ręce, szyja).

13. Ćwiczenie późnym popołudniem i wieczorem, kiedy temperatura ciała jest najwyższa, podwyższa ją jeszcze bardziej. Powoduje to, że przed snem i w nocy spada ona do niższego niż zwykle poziomu, co pozwala na mocniejszy sen.

14. Doświadczenia potwierdzają, że najwięcej siły mamy w południe, ale zdolności aerobowe są najlepsze po południu.

15. W treningu siłowym większość ludzi trafia na tamę i nie może już zwiększać swojej siły. Należy wtedy zmienić częstotliwość treningu lub poziom obciążenia.




KLATKA PIERSIOWA

Klatka to pewna pokazowa grupa miesni chetnie cwiczona glownie przez mlodych kulturystow.Nikomu nie trzeba chyba przekonywac jak jest ona wazna dla kazdego kto zaczal przygode z kulturystyka. W ponizszym arcie przedstawiam pare rad technicznych i ciekawostek odnosnie treningu klatki. 

1.Rozpietki - gdy wykonujesz to cwiczenie zwracaj szczegolna uwage na rozciagniecie miesnia, na mase korzystnie moze wplynac zastosowannie fazy negatywnej(tzw.Zasada oporu w ruchu wstecznym).Ugnij lekko ramiona w lokciach by spotegowac napiecie i lepiej rozciagnac wlokna. 
Mozesz uginac ramiona tylko do pewnego momentu gdy wlokna miesni piersiowych beda w maksymalnym napieciu. 
2.Wyciskanie w lezeniu -to cwiczenie jest nie do pobicia jesli chodzi o trening klatki ,pompuje krew prawie do kazdej jej czesci.Pomocne jest tutaj takze stosowanie Zasady oporu w ruchu wstecznym.Mozesz opuszczac sztange nieco powyzej mostka , wtedy zwiekszych zakres ruchu a co wiecej efektywnosc cwiczenia.Postaraj sie nie wyciskac sztangi calkowicie tylko do pewnego momentu w gornej fazie- dzieki temu utrzymasz ciagle napiecie cwiczonego miesnia.To samo przy opuszczaniu - nie uderzaj gryfem o klatke! ruch powinien byc plynny i dokladny. 

3.Wyciskanie na skosie w dol - to cwiczenie jest blizniaczo podobne do wyciskania w lezeniu i na skosie w gore - jednak angazuje az blisko 93% wlokien miesnia klatki piersiowej.Warto je wlaczac od czasu do czasu do programu treningowego. 

4.Wyciskanie na skosie w gore - pogrubia glownie gorna czesc klatki,najbardziej preferowane ustawienie lawki to 45 stopni do podloza wtedy cwiczenie to ma wieksza efektywnosc. 

5.Krzyzowanie linek na bramie - swietne cwiczenia na poprawe srodka klatki.Efektywnosc cwiczenia mozemy zwiekszyc poprzez zastosowanie skosnej lawki - pozwala to lepiej wyizolowac prace miesni piersiowych oraz odciazyc miesnie stabilizujace tulow - dolny grzbiet i brzuch. 
Im wyzej bedziemy prowadzic ramiona tym bardziej zaangazujemy gorna czesc klatki - im nizej tym bardziej dolna i srodkowa.Mozna tutaj maksymalnei krzyzowac ramiona ze soba - by zwiekszyc napiecie i poprawic efektywnosc cwiczenia.Wazna role w tym cwiczeniu odgrywa technika - pamietaj aby lekko ugiac ramiona w lokciach i o doborze sensownego obciazenia. 

6.Wyciskanie w lezeniu(waski uchwyt)- tak samo j/w ale dodatkowo angazuje srodkowa czesc klatki a ponadto tricepsy. Im wyzej ramiona tym wiekszy nacisk na srodkowa czesc klatki i odwrotnie im szerzej tym wiekszy nacisk na zewnetrzna czesc. 

Wazna sprawa przy treningu klatki to koncentracja i wlasciwa technika. Pamietaj o tym cwiczac ! Dobor sensownego ciezaru czesto jest kluczem do sukcesu. 

Czesc materialu zaczerpnelem z miesiecznika "Kulturystyka i fitness.Sport dla wszystkich". Reszta z mojej wiedzy i tego co wyczytalem do tej pory w necie i z innych zrodel. 



TRENING BICEPSA

Każdy kulturysta pragnie mieć jak największe bicepsy nawet,  jeżeli miałoby to oznaczać dysproporcje w rozwoju sylwetki-co jest częstym błędem początkujących, którzy nagminnie zaniedbują inne grupy mięśniowe(najczęściej nogi).Nie jest to rozwiązanie dobre, ponieważ owszem mięśnie dwugłowe ramion są bardzo efektowne, (jeżeli są dobrze rozwinięte), ale nie wolno zapominać o harmonijnym rozwoju sylwetki, który powinien być naszym priorytetem. Trening mięśni dwugłowych jest wbrew pozorom mało skomplikowany. Należy pamiętać jednak o kilku zasadach:

-     w ćwiczeniach bicepsów maksymalne rozciągnięcie mięśnia nie oznacza prostowania ramion do pełnego zakresu
      ruchomości stawu łokciowego,

-          fazę negatywną(opuszczanie ciężaru) powtórzeń wykonujemy zawsze wolniej, niż fazę pozytywną (unoszenie ciężaru),

-          ćwiczenia wykonujemy poprawnie technicznie-staramy się maksymalnie wyizolować pracę bicepsów poprzez stabilna pozycję przez cały czas trwania ćwiczenia, ruch tylko w stawie łokciowym(wyjątek stanowi „supinacja” nadgarstka)i stałą kontrolę ciężaru, ruchy oszukane zostawmy zaawansowanym.

-          w związku z powyższą radą ciężar dobierajmy rozsądnie, tak by nie „przeszkadzał” nam w poprawnym wykonaniu ćwiczeń.                                                                                                                                                          

Z kolei dobrze rozwinięte, grube i umięśnione przedramiona są widoczną oznaką siły ogólnej i tej drzemiącej w ramionach. Ćwiczenia na tę grupę mięśniową również nie są skomplikowane, ale jak ćwiczenia na mięśnie ramion wymagają koncentracji i zachowania nienagannej techniki.

  Równie ważna, jak w treningu pozostałych grup mięśniowych, jest właściwa rozgrzewka. Szczególnie interesować nas będzie odpowiednie przygotowanie stawów łokciowych i nadgarstków, gdyż one właśnie wykonują najcięższą pracę w treningu tej grupy mięsni. Nie wolno również zapomnieć o całej górnej połowie ciała(stawy barkowe, kręgosłup), która jest zaangażowana kompleksowo, szczególnie przy ćwiczeniach typowo siłowych, jak np. uginania ze sztangą stojąc, czy prostowania na wyciągu. Kilka minut odpowiednio przeprowadzonego treningu aerobowego(dla zwiększenia temperatury i rozgrzania ścięgien i stawów), po czym kilka minut ćwiczeń rozgrzewających ukierunkowanych szczególnie na najbardziej zaangażowane mięśnie i stawy(wymachy, krążenia, pompki) i wreszcie kilka minut rozciągania mięśni dla polepszenia ich elastyczności, pozwoli nam przygotować się właściwie do treningu z obciążeniem. Oczywiście wskazane jest jeszcze rozpoczęcie treningu od 1-2 serii z mniejszym obciążeniem(do 50% ciężaru maksymalnego) i większą ilością powtórzeń(12-15).        

   BARKI

Z łacińskiego musculus deltoideus, mięsień naramienny ma kształt odwróconej greckiej litery delta. Znajduje się na zewnętrznej stronie barku. Mięśnie naramienne składają się z trzech aktonów : 

-aktonu przedniego, 
-aktonu środkowego, 
-aktonu tylniego, 

Nie trudno się domyślić, że teoretycznie każdy akton wymaga odrębnego ćwiczenia ukierunkowanego właśnie na jedną z tych głów. Piszę teoretycznie, bowiem złożone ćwiczenia wpływają niemalże po równo na każdy akton i zbędnym staje się stosowanie większej ilości ćwiczeń. 


JAKIE STOSOWAĆ ĆWICZENIA? 

Przypominam na wstępie, że trening barków wymagał będzie od nas tak sztangi jak i sztangielek . Zamiennie, bądź współdziałająco. Rzadziej maszyn aczkolwiek są doskonałym urozmaiceniem. Najpierw przybliżę Wam jednak podstawowe ćwiczenia na wolnych ciężarach działające na poszczególne aktony. Do dzieła. 

Niewątpliwie najbardziej popularnym ćwiczeniem na tę grupę mięśni jest wyciskanie sztangi siedząc/stojąc . Z doświadczenia polecam jednak wersję "na dupie". Spotykamy się również z dwoma wariantami wycisku- sprzed klatki piersiowej oraz zza karku . Omówię obie wersje. 

1.Wyciskanie sztangi siedząc: 

Ukierunkowane na rozwój aktonów przednich oraz bocznych mięśni naramiennych. 

Wykonanie: 
Siedzimy na ławce, najlepiej z oparciem ustawionym pod kątem 90 stopni. Pamiętamy o wypchniętej klatce piersiowej i wyprostowanym tułowiu. Dobrze, gdy posiadamy stojaki, z których zdejmujemy sztangę. W innych przypadkach musi nam pomóc partner. Nie polecam z pozycji siedzącej "wynoszenia" sztangi z podłogi nad głowę- niewygodne i niebezpieczne. Sztangę trzymamy nachwytem 

- szeroko : większe zaangażowanie bocznych aktonów, 
- wąsko : większa pracę wykonają głowy przednie 

bądź też pośrednio , gdzie włączymy oba aktony. W zależności od wersji sztangę prowadzimy z klatki albo zza karku. Osobiście preferuję wyciskanie zza karku- bardziej czuję pracę mięśni. To rozwiązanie jest jednak nieco bardziej kontuzjogenne , dlatego początkującym poleciłbym drugi wariant tego ćwiczenia. Sam ruch przedstawia się następująco: gryf wyciskamy powoli w sposób kontrolowany przez całą fazę wykonania ćwiczenia. Tradycyjnie- opuszczamy nieco wolniej, wyciskamy szybciej. Trzymamy tempo. Pilnujemy oddechu! Wycisk-wydech, opuszczanie-wdech. Unikamy przeprostów rąk! Grozi to poważnymi kontuzjami łokci.. 

Uwagi: 
Dodatkową moją uwagą niech będzie to, że przy wycisku sprzed klatki koniecznym staje się posiadanie oparcia przy ławce. Nigdy nie odbijamy sztangi od karku- gdy brakuje nam siły wykonujemy powtórzenie w zakresie niepełnym. 


2. Wyciskanie sztangielek siedząc oraz Arnoldki . 

Zamiast sztangi warto zastosować również sztangielki. Dają większe możliwości manewrów, pełniejszy ruch i przydatną odmianę z nowym bodźcem dla mięśni. 

Ukierunkowane na wszystkie aktony mięśni naramiennych wyłączając tylne głowy. 

Wykonanie: 
Tak samo jak przy wyciskaniu zajmujemy miejsce na ławeczce z oparciem. Tułów wyprostowany, klatka wypchnięta do przodu. Sztangielki trzymamy na wysokości barków skąd też zaczynamy ruch. Łokcie cały czas mamy odchylone na zewnątrz, co zapewnia wkład w pracy w mięśnie naramienne. Ruch polecam kończyć przy lekko ugiętych łokciach. W miarę gdy sztangielki znajdują się coraz wyżej napinamy coraz to bardziej mięśnie. 

Uwagi: 
Pomocny staje się partner, który poda nam sztangielki. Możemy również zastosować specjalne stojaki. Pamiętamy ooddechu: wycisk-wydech, opuszczanie-wdech. Unikamy zbytniego opuszczania sztangielek- ten manewr połączony ze zbyt mocno ściągniętymi łopatkami daje tło na bolesną kontuzję karku. Również nie przesadzamy z wyprostem rąk. 

Warianty: 
Gorąco polecam wersję stosowaną przez Arnolda. Dodatnio wpłynie na napięcie wewnątrzmięśniowe. 

Przy arnoldkach ruch rozpoczynamy z łokciami przy tułowiu , gdzie ujmując sztangielki palce skierowane mamy przed siebie. W miarę wyciskania łokcie powoli przesuwają się na zewnatrz, a sztangielki obracamy tak, by kończąc fazę wyciskania trzymać je nachwytem. 


3.Unoszenie ramion ze sztangielkami na boki. 

Ćwiczenie ukierunkowane stricte na boczne aktony naramiennych. 

Wykonanie: 
W zależności od upodobań ćwiczenie to wykonujemy stojąc lub siedząc , jednorącz bądź oburącz. W ten sposób również urozmaicamy treningi. Tułów wyprostowany, nieznacznie pochylony do przodu. Takie ustawienie zwiększa zaangażowanie aktonów bocznych. Przez cały czas trwania ćwiczenia ręce mamy lekko ugięte w łokciach po to, aby przy znacznych ciężarach nie czuć bólu w stawach łokciowych, co zapewne skończyłoby się urazem. Trzymając sztangielki przy udach lub lekko przednimi w nieznacznie ugiętych rękach powoli symetrycznie unosimy sztangielki na boki. Pamiętajmy o ważnej zasadzie: staramy się aby łokcie znajdowały ponad linią nadgarstków . Ponadto robimy wszystko by dłoń od strony małego palca przemieszczała się ku górze, kciuk zaś ku dołowi co pomoże w wyizolowaniu bocznych aktonów. Unosząc ramiona robimy wdech, opuszczając wydech. 

Uwagi: 
Pomocną wskazówką okazuje się ugięcie (opuszczenie) nadgarstków ku dołowi tak, by gryf spoczywał niemalże w samych przegubach palców. Procentuje to przy ustawieniu łokci wyżej niż linia nadgarstków. 


4.Unoszenie ramion ze sztangielkami na boki w opadzie tułowia. 

Ćwiczenie nastawione na rozwój tylnich aktonów mięśni naramiennych. 

Wykonanie: 
Ruch wygląda identycznie jak w wyżej opisanym unoszeniu ramion. Jedynie pozycja tułowia ulega zmianie. Aby wyizolować tylni akton znacznie pochylamy tułów do przodu . Jest on niemalże położony równolegle do podłoża. Wzrok zaś kierujemy przed siebie, nie w podłogę. W tym ćwiczeniu łokcie wyżej niż nadgarstki i kciuki prowadzone ku dołowi nabiera wyjątkowego znaczenia. 

Uwagi: 
Tułów musi być w pełni wyprostowany! Pochylamy się, nie garbimy ! Nie dopuszczamy do tendencji w kierunku kociego grzbietu. Staramy się nie bujać tułowiem. Małe bujnięcia sę jednak nieuniknione. 

Warianty: 
Warto wypróbować wersję ćwiczenia na siedząco. Wtenczas klatkę piersiową opieramy na udach, a ruch rozpoczynamy spod podudzi. Warto więc usiąść krajem dupy na ławeczce (aczkolwiek pewnie) tak by zmieścić sztangielki pod podudziami. W tej wersji ćwiczenia problemem staje się równomierne oddychanie- klatka napiera na uda. Również wariant ten zmusza nas już do użycia dwóch sztangielek. Warto jednak eksperymentować. 


5. Unoszenie ramion ze sztangą w przód. 

Ćwiczenie ukierunkowane na przednie aktony mięśni naramiennych. 

Wykonanie: 
Polecam wersję na stojąco z dodatkowym oparciem. Wyprostowani stajemy więc przy ścianie lub filarze. Głowa, łopatki i pośladki przylegają do powierzchni. Sztangę trzymamy nieco szerzej niż szerokość ramion. Ręce uginamy w łokciach by uniknąć zbytnich przeciążeń. Nadgarstki zaś opuszczamy. Gryf unosimy na wysokość czoła i powoli opuszczamy. Nie mając możliwości zajęcia miejsca przy ścianie staramy się nie bujać tułowiem. 

Uwagi: 
Bujanie tułowiem nie tylko zdejmie napięcie z mięśni naramiennych, ale także przeniesie ciężar na dolne odcinki kręgosłupa. Grozi to poważnymi kontuzjami dlatego tak ważna jest stabilna pozycja. Możemy nieco zwiększyć zakres ruchu unosząc sztangę lekko ponad czoło. 

Warianty: 
Sztangę zamienić możemy na sztangielki. W tym wypadku ugięcie w łokciach nie musi być już zbyt duże. Unosić możemy obie sztangielki jednocześnie lub na zmianę tak, by skoncentrować się na każdym mięśniu naramiennym osobno. 


6.Podciąganie sztangi wzdłuż tułowia. 

W zależności od położenia łokci działa na aktony przednie lub boczne . 

Wykonanie: 
Stojąc wyprostowani sztangę trzymamy trochę węziej niż szerokość ramion. Sztangę podciągamy wzdłuż tułowia, gryf zaś prowadzimy blisko ciała. Nie fundujemy sobie jednak masażu. Przesuwając łokcie do przodu zwiększa się napięcie w aktonach przednich. Kiedy łokcie odchylone są na boki intensywnie pracuję aktony boczne. Gryf podciagamy do okolic brody. W końcowej fazie ruchu łokcie położone są wyżej niż nadgarstki. 

Uwagi: 
Ćwiczenie kontuzjogenne . Staramy się więc nie pochylać tułowia, gdyż wywierać bedzie to duży nacisk na dolne kręgi. Rozsądnie dobieramy ciężar. Początkujący niech nauczą się całej fazy ruchu pracując na samym gryfie. 

Warianty: 
Zamiennie możemy używać dwóch sztangielek, które symetrycznym równomiernym ruchem podciągamy do brody.

google-site-verification: googlea5481c439859a0c1.html